پیامبر اسلام قبل از اینکه به پیامبری مبعوث گردد، دارای خصوصیات و ویژگی های بسیار نیکو و پسندیده بود؛
صداقت و درستکاری پیامبر بر سر زبان ها بود و زبانزد خاص و عام گردیده بود و همه ی مردم قریش، ایشان را با نام محمد امین می شناختند.
او همانند دانشمندی با خِرَد و توانا به آیات و نشانه های قدرت و عظمت الهی تفکر می کرد و با سکوت های طولانی به راز و نیاز با پرودگار خویش می پرداخت.
شراب نمی نوشید و اگر قریش، کار خیر و نیکی انجام می دادند، آنان را یاری می نمود و اگر کار زشت و ناروایی انجام می‌داد، از آنان روی گردان می‌شد.
با همنوعان به نیکی و خوشی رفتار می‌کرد و به درد دل های دیگران گوش می‌داد.
از سن سی و پنج سالگی به عزلت و گوشه نشینی می پرداخت و بیشتر اوقاتش را در غاری به نام «غار حراء» سپری می نمود تا اینکه روزی از روز‌ها، حادثه ای برایش اتفاق افتاد که هرگز با آن مواجه نشده بود و حتی انتظار آن را نداشت.
