فواید فروگرفتن نگاه – امام ابن قیم رحمة الله علیه

فواید فروگرفتن نگاه – امام ابن قیم رحمه الله – ترجمه: عبدالستار حسین‌بر

در فروگرفتن نگاه چند منفعت است:

۱ –  فرو گرفتن نگاه، فرمان‌ برداری از امر خدامی‌ باشد که غایت خوش‌ بختی بنده در زندگی دنیا و آخرت در همین است و برای او در دنیا و آخرت چیزی سودمندتر از فرمان برداری از اوامر الهی نیست و هر شخص بدبخت در دنیا، به خاطر تضییع و نافرمانی دستورهای الهی، دچار بدبختی شده است.

۲ –  از رسیدن اثرِ پیکان زهرآلود ـ که شاید هلاکت وی در آن باشد ـ جلوگیری به عمل می‌آورد.

۳ – قلب را با خدا مونس می‌کند و تمام حواس را متوجه وی می‌سازد؛ زیرا چشم‌چرانی موجب تفریق، تشتت و پریشانی قلب و دوری از خدا می‌شود و چشم‌چرانی برای قلب از همه چیز زیان‌بارتر است؛ زیرا در میان بنده و پروردگارش وحشت‌آفرین است.

۴ – قلب را نیرو، فرحت و سرور می‌بخشد، هم ‌چنان ‌که چشم‌چرانی موجب اندوه قلب می‌شود.

۵ – به قلب لباس نور می‌پوشاند، هم‌ چنان ‌که چشم‌چرانی غبار تیرگی را بر آن می‌افشاند و خداوند آیه‌ی نور را پس از دستور به فرو گرفتن نگاه نازل کرده است.

۶ – فرو گرفتن نگاه فراست و فطانتی راستین به ارمغان می‌نهد که با آن، حق و باطل و راستی و دروغ از هم بازشناخته شود.

شجاع کرمانی رحمه الله می‌گوید: هر کسی که ظاهرش را با پیروی از سنت و درونش را با مراقبه‌ی مداوم و همیشگی بیاراید و نگاهش را از محارم فرو گیرد و نفس خود را از مشتبهات باز دارد و از حلال تغذیه کند، هیچ گاه فراستش دچار اشتباه نمی‌شود.

۷ – به قلب پایداری، شجاعت و نیرو می‌بخشد.

۸ – راهِ در آمدن شیطان به قلب را می‌بندد؛ زیرا او با نگاه حرام داخل می‌شود و به همراهش در قلب نفوذ می‌کند.

۹ – قلب را برای اندیشیدن درباره‌ی مصالحش و مشغول شدن به آن، فارغ می‌سازد و چشم‌چرانی وی را از آن فراموش می‌سازد و در میان آن و این فاصله می‌افکند.

 ۱۰ – بین چشم و قلب دریچه و راهی است که تغییر یکی از آن دو، موجب تغییر دیگری خواهد بود؛ پس هر گاه قلب فاسد گردد، نگاه نیز فاسد خواهد شد و با فاسد شدن نگاه، قلب هم فاسد می‌گردد و این گونه تأثیر گذاری در جانبِ صلاح هم وجود دارد. پس هر گاه چشم خراب و فاسد شد، قلب نیز خراب و فاسد می‌گردد و مانندِ ظرف آشغال‌دانی می‌شود که محل جمع شدن نجاسات و پلیدی و چرک‌هاست، چون این گونه شد، دیگر برای جای گرفتن معرفت و محبت الهی و بازگش
ت به سوی او و مأنوس شدن با وی و سرور و شادمانی به نزدیکی‌اش در آن، مناسب نیست؛ بل‌که عکس این موارد در آن منزل می‌گیرد.

منبع: سنت آنلاین